Örttü üstüne yıldızlı yorganını gece
Bir başından bir başına göğün
O da üşüyordu aslında, yorganlı gecenin altında olmasına rağmen. Bir saat sarkacına binmiş, uçlarda salınıyordu. Yetişilmesi gereken ödevler girilmesi gereken sınavlar varken aklı kendine dönmüyordu bir türlü. Dikkati dağınlık, kafası dağınlıktı. İçinde bir ağırlık, bir bilinnmezlik. Kötü ihtimalleri düşündükçe çıldıracağını sanıyordu. iyi ihtimallerinin hayallerine kaptırmaktan korkuyordu kendini. Hayallerini kaybetmekten korkuyordu en çok, karşılık görememekten değil.
Bazen insan kendinden bile gizliyordu planlarını. Kendini bile kandırıyordu. Ne olacak, o seni hep sinir etmiyor mu, bu defa da sen sinir et diyordu içindeki bir ses. Sonunu getirmeyeceksin zaten, merak ettireceksin, gelip geçecek...
İradesinden emin olmayan kişi şaka yapmaya kalkışmamalı. Gece gece uçurum kenarlarında dolaşmamalı. Yoksa farketmeden ayağı kayabilir, daha kötüsü atlamak isteyebilir.
Hayatında ilk defa tüm yüzler teke dönüştü o gece. Kime baksa onu görüyordu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder