Gerçek sevginin içinde hesap olur mu? Bu hesabın sevdiğinin ve senin geleceğiniz üzerine olması durumu meşrulaştıtır mı? Bencilliğimizi sevdiğimizin üzülmesi korkusunun üzerine yıkmak ne kadar doğru? Gerçekten seviyorsa insan, ama gerçekten; sevilmemek korkusu diye bir şey yoktur onda. Bir mertebeden sonra sevilenle değil sevginin kendisiyle ilgilenmeye başlar insan. Sonuçta sevilenin geri planda kalıp, sevginin sevildiği bir tablo çıkar karşımıza. Öyle bir hale gelir ki insan sevdiğinin onu sevmemesi umurunda olmaz. İşte tam o noktada haykırası gelir; "SENİ SEVMEK İÇİN SANA MUHTAÇ DEĞİLİM." Ben zaten o kadar sevmişim ki seni, ben sen olmuşum. Bundan sonra yüzüme bakmasan ne gam.. Her gün aynada gördüğüm senden başkası değil ki. Gülüşüm sen olmuştur, nefes alışım sen. Bundan sonra ey zalim, bana ne senden!
İŞTE BÖYLE SEVİLMELİ İNSAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder