Çok kolaymış meğer hayat, geçip giderken acı diye adlandırdığım zavallı küçük duyguları gözyaşlarımı içime atarak hatırlıyorum şimdi. Çok kelime bilmek değilmiş değerli olmanın yolu ve çok kitap okuyan değerlidir palavrası gereğinden uzun ömürlü olmuş literatürümde.
Hiç düşünmediğin, plana dönüşmesi muhtemel hayallerinin içine almadığın vukuatlar seni buluyormuş, sen son gemim kaldı onu da yakamam derken bir de bakıyormuşsun ki gemin kendi yanmış da seni de yakmaya azmetmiş. Dönmeyeceğim dediğin sahillere dönmek zorunda kalmışsın ve elinden bir şey gelmemiş. Bakmışsın sadece izlemekle yetiniyorsun yangını, ama yangın yanmakla yetinmiyor, yüreğine de sıçrıyormuş düşüncesizce. Geri dönerken normal hayatına yüreğinin bir yanı eksikmiş işte. Kalan kısmı da yanık kokularıyla çevrili, yangını hatırlamaya mahkûm, yaşadığını sanadurursun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder