Çok sevmişti,
Bu yüzden de
Çok sonraları
Çok nefret etti.
“İstanbul’un sayılı ölülerine” karıştırdı sevdiğini.
Sardı,
Sarmaladı,
Uçurumların dibine sakladı sevdasını.
Çaresizliğini bin parçaya bölüp
Gözyaşlarıyla dışarıya attı.
İstanbul’un ölülerini saydı
Uyuyamadığı gecelerde,
Uykusuzluğu daha da arttı
Sıra sevdiğine geldiğinde.
Leyla’sını sayamadı, ne çare
Ölülere karıştırmıştı bir kere biçare
Kendi açtığı yarayı hiçbir tabip saramadı…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder