AY VE KAN

Ay bilir ki
Gölgesinin düştüğü en yaraşır yer kandır
Kan akar ama taşmaz
Susmaz ama konuşmaz da
Ay aydınlatmaya çalışır
Kanın karanlıklarını
Kan pandoranın kutusu hala…
Ayın inatçı olduğunu düşünür,
Meraklı olduğunu
Ve sabırsız
Kan ayı ne kadar zamanda bir
Aklına getirir ki?
Kan ayın aklından hiç çıkmaz ki
Çemberleri kesişmesine kesişir de
Merkezler buluşur mu acep?
Ay ve kan
Hem sonsuz hem hiç olmamış ikili
Bir dolunay
Kaç gece çıkarsa
Kan da
O kadar uzaklara saklanır
Kendi içinde daha güvendedir belki
Kutsal örtüsünün altında
Korkularında yalnız
Kendinden korkar ay, bazen
Bazen kan tutar ayı
Kanın tehlikeli tarafı
Gelip bulur, vurup gider ayı
Ay baştan ayağı kan içinde…
Zaman ilerlese de
Kan izi kolay çıkmaz
İzi çıksa kokusu çıkmaz
Ayın iziyse
Belki de hiç yer etmez kanda
Karanlıklar içinde sadece bir an
O da belki
Aydınlanır
Böylece ay kan için biter belki
Kan ayda mahpus bir parçası
Yaşar giderken şimdi
Ay kanın bir parçasında
Ay düşünür sonbaharda, sırtında kan kırmızısı…
AYŞE AŞIK
ANKARA