Mantıksız bir rabıtayı kalbimde teşekkül ettirdikten sonra söküp atmanın sancısını,kendimden bile gizlediğim bir bilinçle senin üzerine kurduğumbir hayal dünyasında gidermeye teşebbüs etmiştim.Halbuki hesaba katmadığım;Bu dünyada kendimi kaybetmek ihtimalinin, sancıya mukavemet göstermekten daha zorlu olmasıydı.Şüphesiz ben, biraz da gençliğin verdiği bir hararet ve gizemli olana aşırı ilgi duymahissiyle kendimi tahlil etmeden, edemeden yaşıyordum.
Fakat bilmelisin ki, her tedavinin ön şartı teşhistir.
Ben bu teşhisi tam olarak hastalığı sana haber verdiğim zaman tamamladım.Önceden de tahimin ettiğim gibi tedavi pek de zorlu olmuyor.En azından teşhisin kendisi kadar bilinmezliklerle dolu ve acı yüklü değil.Yaşasın irade gücü, yaşasın mantık!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder