hala aynı korku içimde
pişman olmak korkusu yerli, kalbimde
yeterince sevemiyor muyum
zaten böyle olmalı o zaman
ama neden kaybetmekten korkuyorum
içim kıyılıyor düşündükçe
bin bir kusur buluyorum
yine de seni seninle unutuyorum
cennetim seni çok özledim...

ne gibi biliyor musun
bir kayıkla okyanusa açılmak
hem de gecenin bir vaktiyken
nefsinin zulmünden rabbine sığınmak
hem de dalgalıyken bu deniz
belki de fırtına çıkacak
üşüteceğim sensiz...
yine de bir gün
ayakkabılarımızın yeri
aynı kapının önü olsun inşallah
hayırlısıyla!