ne ümitler ve heyecanlarla başlayan istanbul serüvenim istanbulun bana ve benim de istanbula alışmamla devam ediyor. kimliksiz dizgelerim belki kimseyi enterese etmiyor fakat hayat savaşında en azından nakavt olmamaya inat etmiş ben bunu dda içten bir gülümsemeyle savuşturuyorum. belki içimi dinlesem ne kovuşturmalar hakeden disiplinsiz davranışlarım var genellikle kendimi önüne bıraktığım rüzgarın yol göstericiliğine güveniyorum...
gezdik geldik günlerdir özetle ve şimdi toparlanma zamanı ^I miss u :p^
